Schilder Electric, bij mijn zoektochten naar kennis en informatie, was ik hun website al vaak tegen gekomen. Mooie projecten, een imponerende lijst artikelen in tijdschriften en zelfs tv. Al 12 jaar actief. Niets voor ons...
Hoewel... de website werd onlangs aangepast. Er werd ook melding gemaakt van hulp bij zelfbouw. Bovendien blijkt het clubje ombouwers toch ook wel erg klein te zijn. Dus toen ik een aantal belangrijke componenten bij Schilder in de webshop zag, contact gezocht met uitleg van ons project en wat vragen. De reactie die ik terug kreeg: "GAAF!".
Toen ik onze plannen in veel te lange opvolgende mail uit de doeken gedaan had, bleek Menno Schilder een W123 (onze auto, maar niet station) klaar te hebben staan voor aflevering aan een klant. Met de opmerking "Als je tijd hebt, kom even kijken!".
Yvon was ook te porren voor een bezoekje. Zo stonden we opeens in Limmen tussen elektrisch gemaakte klassiekers bij een groep enthousiastelingen.
Tijdens een rondleidng door de werkplaats, kwamen alle uitdagingen aan bod:
Hydraulische hoogte regeling aan de achterkant, geen probleem, want dat hadden ze voor Citroëns ook gedaan. Dit werd gedemonstreerd aan de hand van een prachtige (zeldzame!) SM.
Rem- en stuurbekrachtiging? Alle oplossingen kwamen even langs met voor- en nadelen, waarbij als nadeel vaak het kostenplaatje van de technisch mooiste oplossing langs kwam.
Verwarming werd uitgelegd
De verschillende accu packs en hoe die zich tot (snel)laden verhouden
Motor inbouw
Ondertussen vergaapten we ons aan een 99, Wagoneer, XM, AX, SM, HY, T1 (spijlen!), T2, 914, Willys, XJS, XJ, 500, Range Rover en natuurlijk een W123 240D (tegenwoordig E, van elektrisch). Heel divers, maar op hun eigen manier wat mij betreft iconische auto's.
Na de rondleiding nam Menno ons mee in de Mercedes. Alles leek origineel, afgezien van een klein schermpje op het dashboard. De tankmeter deed het, de snelheidsmeter. Alleen de oliedruk en temperatuurmeter deden niks. Het interieur rook en kraakte zoals dat van ons. Het voelde heel vertrouwd en weinig anders.
Tot we de weg op reden. Onaangekondigd sprinte de 240D (0-100km/uur in 25 seconden?) er van door. Geluidloos en minstens zo snel als onze 280TE (0-100km/uur <10 seconden). Menno verontschuldigde zich met een "Tja, we hebben hem niet zo snel gemaakt, de hij heeft maar de helft van wat ie kan". Bij deze auto zaten de accu's achterin en de motor voorin, wat voor de sedan misschien logischer is. Maar hij reed er niet minder om.
Bij terugkomst dronken we een kop koffie met de crew mee, bijzondere en vooral aardige mensen. Menno bleek bovendien ook veel plezier te halen uit het zoeken naar samenwerking en maatschappelijke betrokkenheid.
Een perfect match lijkt het. Nu alleen nog zien met wat voor prijsindicatie hij komt...